Kategoria: Aktualności

Wielu angielskich piłkarzy ma jamajskie pochodzenie. Część z nich reprezentowała reprezentację Anglii, m.in. Kyle Walker, Sol Campbell i Raheem Sterling. Jednak niektórzy zdecydowali się także grać w reprezentacji Jamajki, na przykład Michail Antonio i Andre Gray.

Jednak nadal jest kilku angielskich piłkarzy z jamajskimi korzeniami, którzy nie grają jeszcze w Reggae Boyz ani w Three Lions. W tym artykule opisano tych piłkarzy.

1. Maks Aarons

Boczny obrońca Norwich City to jeden z najpopularniejszych piłkarzy jamajskiego pochodzenia. Aarons reprezentował Anglię w wieku poniżej 19 lat i poniżej 21 lat, ale nie został jeszcze powołany do kadry seniorów. W 2024 roku prezes JFF (Jamaica Football Federation) Michael Ricketts próbował zmienić swoje przywiązanie do Jamajki. Mimo to Aarons odrzucił zainteresowanie i stwierdził, że ma nadzieję grać w Anglii w przyszłości. Jego klub (Norwich City) w sezonie 2024/22 spadł z Premier League do Championship. Jednak wielu brytyjskich fanów piłki nożnej ma nadzieję na zdobycie mistrzostwa w przyszłym roku. Wielu fanów z Wielkiej Brytanii, którzy lubią obstawiać, może to zrobić za pośrednictwem zakładów sportowych Lottoland.

2. Izaak Hayden

27-letni pomocnik Newcastle urodził się w Anglii, jego ojciec jest Anglikiem, a matka Jamajką. Ma zatem prawo reprezentować obie reprezentacje narodowe. Jednak Hayden reprezentował Anglię na poziomach poniżej 16, poniżej 17, poniżej 18, poniżej 19, poniżej 20 i poniżej 21 lat. W marcu 2024 roku Hayden osobiście skontaktował się z Jamajskim Związkiem Piłki Nożnej, aby wyrazić chęć reprezentowania go. Jednak nie otrzymał jeszcze nominacji dla Jamajki.

3. Masona Holgate'a

Holgate ma jamajskie pochodzenie poprzez swoich dziadków i może grać w reprezentacji Anglii i Jamajki. 25-letni środkowy obrońca Evertonu grał w reprezentacji Anglii do lat 20 i do lat 21 podczas Mistrzostw Europy UEFA do lat 21 2017 w czerwcu 2017 roku. Nie został powołany na Jamajkę, choć było nim zainteresowanie z Jamajskiej Federacji Piłki Nożnej (JFF).

4. Nathan Redmond

Utalentowany skrzydłowy Southampton urodził się w Birmingham w West Midlands i ma korzenie angielskie, irlandzkie i jamajskie. 28-latek reprezentował Anglię w klasach U-16 do U-21 i raz został nawet powołany do kadry seniorów. W reprezentacji Anglii zadebiutował w towarzyskim meczu z Niemcami w 2017 roku. Był to jednak ostatni występ w reprezentacji Anglii. Reprezentacja Jamajki zabiegała o względy Redmonda, ale jeszcze się z nią nie zgodził.

5. Iwan Toney

Ivan Toney urodził się w Northampton, gdzie rozpoczął karierę w swoim rodzinnym klubie Northampton Town i został nawet najmłodszym zawodnikiem reprezentującym Northampton Town. Napastnik Brentford ma jamajskie pochodzenie i nigdy nie grał w Anglii. Kiedy Jamajski Związek Piłki Nożnej wykazał zainteresowanie Toneyem, odmówił, wciąż mając nadzieję na reprezentowanie Anglii.

Wielu fanów piłki nożnej zastanawia się, kim są najbardziej utytułowani afrykańscy piłkarze. Oprócz Pucharu Świata afrykański piłkarz zdobył prawie wszystkie tytuły piłkarskie. Jednak niektórzy afrykańscy piłkarze zdobyli więcej trofeów niż ich afrykańscy odpowiednicy. Ciekawie byłoby dowiedzieć się, którzy afrykańscy piłkarze zdobyli najwięcej trofeów.

Oto pięciu najbardziej utytułowanych afrykańskich piłkarzy w historii.

1. Hossam Ashour – 39 trofeów

Najbardziej utytułowany zawodnik Afryki jest w rzeczywistości drugim najbardziej utytułowanym zawodnikiem na świecie, po Danim Alvesie. Nazywa się Hossam Ashour.

Hossam to egipski piłkarz, który grał jako pomocnik w drużynie Al Ahly w latach 2003–2024, występując w ponad 290 meczach.

Choć w reprezentacji Egiptu wystąpił tylko czternaście razy, w sumie zdobył aż 39 trofeów.

Zdobył 13 tytułów egipskiej Premier League, 4 Puchary Egiptu, 10 Superpucharów Egiptu, 6 Ligi Mistrzów CAF, 1 Puchar Konfederacji CAF i 5 Superpucharów CAF.

2. Hossam Hassan – 35 trofeów

Hossam jest prawdopodobnie jednym z najbardziej utytułowanych piłkarzy na świecie. Jego kariera trwała 24 lata, od 1984 do 2008 roku. Biorąc pod uwagę drobne trofea, Hossam Hassan ma w sumie 41 tytułów. Jednak większość turniejów, które wygrał, zostało odwołanych. Ta lista zawiera ważne trofea, w które nadal się gra.

11 razy wygrał egipską Premier League z Al Ahly i 3 razy z Zamalek SC. Hossam Hassan zdobył 5 Pucharów Egiptu, 2 Superpuchary Egiptu, 5 Pucharów Konfederacji CAF, 2 Trofea Ligi Mistrzów CAF i 1 Superpuchar CAF. Raz wygrał także ZEA Pro League z Al Ainem.

Z reprezentacją Egiptu Hassan zdobył trzy tytuły Pucharu Narodów Afryki, jeden Puchar Narodów Arabskich (obecnie znany jako Puchar Arabów FIFA) i złoty medal w turnieju piłki nożnej mężczyzn podczas Igrzysk Ogólnoafrykańskich w 1987 roku.

Hossam Hassan jest także najlepszym strzelcem Egiptu i trzecim najczęściej występującym zawodnikiem w międzynarodowej piłce nożnej.

3. Mohamed Aboutrika – 25 trofeów

Nie da się grać dla Al Ahly długo bez zdobywania trofeów, a Aboutrika jest tego dowodem. Mohamed Aboutrika jest niewątpliwie jednym z najbardziej niedocenianych afrykańskich piłkarzy wszechczasów, a większość swojej kariery grał w Egipcie w drużynie Al Ahly.

Zdobył 7 mistrzostw Egiptu, 5 trofeów Ligi Mistrzów CAF, 2 Puchary Egiptu, 4 Superpuchary Egiptu, 4 Superpuchary CAF i dwukrotnie Puchar Narodów Afryki. W sumie były napastnik zdobył w swojej karierze około 25 głównych tytułów mistrzowskich.

4. Samuel Eto'o – 20 trofeów

Samuel Eto'o to jedna z największych legend afrykańskiego futbolu, zdobywca niemal wszystkich trofeów dostępnych w piłce nożnej.

Większość zwycięstw Eto'o odniósł z Barceloną, gdzie kilkakrotnie wygrywał La Liga i Ligę Mistrzów UEFA. Z reprezentacją Kamerunu zdobył także Puchar Narodów Afryki.

Samuel Eto'o ma imponującą walizkę z trofeami, która obejmuje trzy tytuły Ligi Mistrzów UEFA, trzy tytuły La Liga, dwa tytuły Copa del Rey, dwa tytuły Copa Catalunya i dwa Superpuchary Hiszpanii. Podczas swojej pracy w Interze Mediolan zdobył 1 tytuł Serie A, 2 Puchary Włoch, 1 Superpuchar Włoch i raz Klubowe Mistrzostwo Świata FIFA. Z reprezentacją Kamerunu Eto'o zdobył raz złoty medal olimpijski i dwukrotnie Puchar Narodów Afryki w 2000 roku.

5. Didier Drogba – 18 trofeów

Choć Didierowi Drogbie nie udało się zdobyć trofeum dla reprezentacji narodowej, w swojej klubowej karierze zdobył wiele tytułów, co czyni go jednym z najbardziej utytułowanych afrykańskich piłkarzy.

Didier Drogba zdobył z Chelsea cztery tytuły mistrzowskie Premier League, cztery Puchary Anglii, trzy Puchary Ligi Piłkarskiej, dwie Tarcze Społeczności FA i tytuł Ligi Mistrzów UEFA. Grając dla Galatasaray, zdobył Süper Lig, Puchar Turcji i Superpuchar Turcji. Pod koniec swojej kariery Drogba wygrał Konferencję Zachodnią (USL) z Phoenix Rising w 2018 roku.

Nie ma wątpliwości, że Arsenal znacznie się poprawił w ciągu tego sezonu, ale pojawiły się pytania dotyczące jego gotowości na powrót do Ligi Mistrzów. Arsenal jest wolny od presji europejskiego futbolu i wielu postrzega go jako faworyta do zakończenia sezonu na czwartym miejscu, a do rozegrania w tym sezonie tylko jednego meczu jest mało prawdopodobne, aby tak się stało.

Arsenalowi nie udało się zapewnić sobie Ligi Mistrzów w ciągu ostatnich pięciu sezonów, ale sezon 21/22 był pierwszym, w którym Kanonierzy całkowicie ominęli europejską piłkę nożną, zajmując na koniec sezonu 8. miejsce.

Po wydaniu większych pieniędzy na transfery w letnim okienku transferowym Premier League w 2024 r. wiele oczekiwano od Kanonierów, którzy wzmocnili swój skład i mieli teraz o jednego konkurenta mniej, czego musieli się obawiać. Strategia transferowa stoi jednak pod znakiem zapytania, ponieważ Edu Gaspar, dyrektor techniczny Arsenalu, skupił swoje wysiłki na pozyskaniu kilku młodych, niedoświadczonych zawodników, zamiast bardziej doświadczonych zawodników. Nazwiska te to Nuno Taveres, Albert Sambi Lokonga i Takehiro Tomiyasu, zawodnik będący obecnie jednym z pięciu najlepszych azjatyckich graczy Arsenalu.

Kanonierowie mieli problemy na początku sezonu, ale w miarę upływu sezonu Arsenal odbił się od serii meczów bez porażki, co pozwoliło im wspiąć się na szczyt tabeli Premier League i przez większość rozgrywek zajmować czwarte miejsce. Utrzymali tę pozycję nawet po zaledwie kilku meczach, co dla fanów Arsenalu wygląda na postęp.

Dostawcy zakładów bukmacherskich z Afryki Południowej ocenili szanse Kanonierów na zajęcie miejsca w pierwszej czwórce na koniec sezonu, ponieważ Arsenal dał drużynie niewielkie szanse na zajęcie ostatniego miejsca w Lidze Mistrzów u kilku bukmacherów w kraju. Nie można tego jednak już powiedzieć, ponieważ szanse Arsenalu na zakwalifikowanie się do Ligi Mistrzów są znikome.

Czy w związku z tym można uczciwie powiedzieć, że Arsenal nie jest gotowy na powrót do największych rozgrywek w europejskiej piłce nożnej? Po znaczącym wzmocnieniu składu i bez presji europejskich rozgrywek jest bardzo prawdopodobne, że Arsenal po raz szósty z rzędu nie zakwalifikuje się do rozgrywek. Ponieważ do zakwalifikowania się potrzebowali jedynie wygrania jednego z trzech ostatnich meczów w Premier League, teraz polegają na zwycięstwie nad wzmocnionym Evertonem, który chce zapewnić sobie kolejny sezon w Premier League po zwycięstwie nad Chrystal Palace, choć było to konieczne dla Tottenhamu przegrana z drużyną z Norwich, która przez cały sezon borykała się z problemami.

Kibice Arsenalu będą szczęśliwi, że mają zapewniony europejski futbol w postaci Ligi Europy. Będą jednak rozczarowani, gdy dowiedzą się, że ich zespół był tak blisko zapewnienia sobie miejsca w przyszłorocznej Lidze Mistrzów. Fakt, że Arsenal nie był w stanie zakwalifikować się do sezonu Ligi Mistrzów, a jednocześnie nie musiał grać w żadnym europejskim futbolu ze wzmocnionym składem, jest wystarczającym dowodem na to, że Arsenal nie jest jeszcze gotowy na udział w największych rozgrywkach piłkarskich w Europie .

Chociaż Kanada nie jest jednym z największych krajów piłkarskich na świecie, jest jednym z największych w Ameryce Północnej, obok Meksyku i USA.

Brali jednak udział w niektórych z największych festiwali piłkarskich na świecie, w tym w Mistrzostwach Świata FIFA, a teraz powrócili, kwalifikując się do Mistrzostw Świata FIFA 2022 w Katarze.

Były także gospodarzami Mistrzostw Świata FIFA Kobiet i Mistrzostw Świata FIFA U-20 Kobiet w 2015 i 2014 roku. Mecze z tych turniejów piłkarskich rozgrywano na jednych z najlepszych stadionów piłkarskich w Kanadzie. Oczywiście w kraju jest wiele imponujących stadionów. Oto pięć największych stadionów piłkarskich w Kanadzie.

1. Stadion Olimpijski

Pojemność: 61.004 XNUMX.

Stadion Olimpijski to największy pod względem pojemności stadion w Kanadzie. Jest to wielofunkcyjny stadion, na którym odbyło się wiele międzynarodowych meczów piłki nożnej. Rozegrano tu najwięcej meczów Mistrzostw Świata FIFA U-20 Kobiet 2007, Mistrzostw Świata FIFA U-20 Kobiet 2014 i Mistrzostw Świata FIFA Kobiet 2015.

Znany jest również jako „Wielkie O” i został zbudowany na Igrzyska Olimpijskie w 1976 roku. Znajduje się w Montrealu.

2. Stadion Wspólnoty Narodów

Pojemność: 56.302

Commonwealth Stadium jest stadionem na świeżym powietrzu, co czyni go największym stadionem na świeżym powietrzu w kraju. Rozegrano tam większość meczów Mistrzostw Świata FIFA do lat 20 w 2007 roku.

Został otwarty w 1978 roku i od tego czasu był kilkakrotnie rozbudowywany i odnawiany.

Stadion, który może pomieścić ponad 56.000 XNUMX miejsc, gości wybrane mecze reprezentacji Kanady i jest uważany za siedzibę reprezentacji Kanady.

III miejsce AC

CPojemność: 54.320

BC Place było jednym z miejsc, w których odbywały się Mistrzostwa Świata FIFA Kobiet 2015, kiedy kraj był gospodarzem turnieju.

Odbywają się tu także wybrane mecze piłkarskiej drużyny narodowej Kanady. Stadion, który ma rozsuwany dach, ma także wsparcie powietrzne.

4. Centrum Rogersa

Pojemność: 47.568

Podobnie jak większość stadionów w Kanadzie znajdujących się na tej liście, Rogers Center ma rozsuwany dach i może pomieścić nieco ponad 47.000 XNUMX widzów.

Stadion znajduje się w Toronto i umożliwia rozgrywanie różnorodnych dyscyplin sportowych, w tym między innymi baseballu, piłki nożnej i piłki nożnej.

Ma pojemność 49.282 31.074 w baseballu, 52.230 53.506 w kanadyjskim futbolu (z możliwością rozbudowy do 47.568 22.911), w futbolu amerykańskim 28.708 XNUMX, w piłce nożnej XNUMX XNUMX i w koszykówce XNUMX XNUMX, z możliwością rozbudowy do XNUMX XNUMX.

5. Stadion McMahona

Pojemność: 37.317

Stadion McMahon to jeden z najstarszych stadionów piłkarskich, założony w 1960 roku. Jest własnością Uniwersytetu Calgary i jest zarządzany przez McMahon Football Company.

Ceremonie otwarcia i zamknięcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 1988 odbyły się na stadionie McMahon. Stadion był siedzibą dwóch byłych kanadyjskich klubów piłkarskich Calgary Boomers i Calgary Mustangs.

Chociaż stadion McMahon może pomieścić 37.317 46.020 miejsc, można go zwiększyć do XNUMX XNUMX dzięki tymczasowym miejscom siedzącym.

PRZECZYTAJ TEŻ:

• 5 utalentowanych piłkarzy, którzy mogliby grać dla Kanady
• Top 5 młodych kanadyjskich piłkarzy
• Pięciu najlepszych kanadyjskich piłkarzy wszechczasów