جو گودیسون پارک پس از جدایی رافائل بنیتز نمی توانست بدتر از این باشد. از همان ابتدا مشخص بود که سرمربی سابق لیورپول با یک نبرد سخت روبرو خواهد شد. نمایش خوب در زمین و مبارزه برای یک مقام اروپایی برای اسپانیایی کافی بود تا روند را تغییر دهد، اما فوتبال وحشتناک و نتایج ضعیف به سلطنت او پایان داد.
زمان اخراج بنیتز با توجه به اینکه مارسل برندز یک ماه پیش از آن از سمت مدیر فوتبال اورتون برکنار شده بود، عجیب تر بود. بنیتز ظاهراً در نبرد پشت صحنه باشگاه برای کنترل نقل و انتقالات پیروز شد، اما با پایان دوره سلطنت فرهاد مشیری، اورتون بار دیگر در مارپیچ مدیریت جدید قرار گرفت.
لحظه ای عجیب بود که ویتور پریرا اشاره کرد که قبل از اینکه باشگاه تصمیم بگیرد این نقش را به فرانک لمپارد واگذار کند به او پیشنهاد شده بود. هافبک سابق انگلیس در دربی کانتی عملکرد خوبی داشت اما نتوانست برای چلسی بازی کند تا اینکه توماس توخل با همان تیم قهرمان لیگ قهرمانان اروپا شود. تردیدهای طبیعی در مورد توانایی لمپارد برای اصلاح کشتی در پارک گودیسون وجود خواهد داشت.
با توجه به شرایطی که تافی ها هنوز هم در لیگ برتر هستند، یک شرط فوتبالی روز، اگر فرصت طلب هستید، شرط بندی روی اورتون است که برای اولین بار از لیگ برتر سقوط کرده است. هرج و مرج در جاهای دیگر جدول به این معنی است که اورتون باید از سقوط در امان باشد، اما تافی ها نمی توانند در این مرحله هیچ چیز را بدیهی تلقی کنند، به خصوص با مصدومیت بازیکنان کلیدی که در طول رقابت جمع شده اند. حتی اگر باشگاه در لیگ برتر بماند، مشکلات پیرامون بازیکنان کلیدی گودیسون پارک ممکن است در طول تابستان ادامه یابد.
علیرغم انتصاب لمپارد، به نظر می رسد که هیچ پاسخ روشنی در مورد سبک یا سیستمی برای آینده، که چشم انداز کوتاه مدت مشیری در هیئت مدیره بود، وجود ندارد. اورتون از فصل 2017/2018 که سم آلاردایس به جای رونالد کومان وارد زمین شد، هیچ پیشرفتی نداشته است. لمپارد قبلاً به دلیل درک تاکتیکی خود از موقعیت های خود شناخته نشده بود، اگرچه می توان استدلال کرد که او بستر مناسبی برای تغییر این تصور دارد.
مشکلات اورتون از منظر موفقیت آن ناشی می شود و در این زمینه تنها نیست. بیگ سام با یک عملکرد قوی در نیم فصل دوم، باشگاه را به رده هشتم جدول رساند، اگرچه فوتبال بازی شده کافی بود تا پپ گواردیولا در کما بماند. از آن زمان، هیچ مربی در این نتیجه پیشرفت نکرده است، حتی کارلو آنچلوتی نیز در 12 ماه هدایتش، ناتوان بود تافی ها را به رده های 10 و 18 برساند.
با توجه به جابجایی بالای مدیران، تیم اورتون اکنون شبیه ترکیبی از دیدگاه های معماران مختلف است. علیرغم اینکه مارکو سیلوا، آنچلوتی و بنیتز او را بدرده خوانده بودند، جنک توسون از زمان تصدی آلاردایس در تیم باقی مانده است. توسون رویکرد مثبت اورتون به بازار نقل و انتقالات را خلاصه می کند که منجر به هزینه 550 میلیون پوندی تیمی شده است که ساختار یا هویت مشخصی در مورد نحوه نزدیک شدن به دوران حضورش در لیگ برتر ندارد.
به همین دلیل است که وضعیت هم در کوتاه مدت و هم در آینده خطرناک است. لمپارد در بازار نقل و انتقالات تابستانی فضای زیادی نخواهد داشت و اگر فرم او به طور قابل توجهی بهبود نیابد، تافی ها مطمئناً نمی توانند به اروپا راه پیدا کنند مگر اینکه به فینال جام حذفی برسند. بازیکنان کلیدی مانند دومینیک کالورت-لوین و ریچارلیسون به دنبال این هستند. قدم بعدی در حرفه خود را بردارند و با جدایی از گودیسون پارک مرتبط شده اند. اولویت لمپارد این است که مطمئن شود این بازیکنان برای مدت طولانی در تیم باقی خواهند ماند، اما اگر نتوانند به صعود چشمگیری در جدول دست پیدا کنند، ممکن است از دست او خارج شود.
مشیری شاید با انتخاب لمپارد بخشی از شعله های آتش را خاموش کرده باشد، اما ریشه مشکلات اورتون همچنان می سوزد. مربی نسبتا جوان فوتبال کار زیادی در پیش دارد.
